weis

[← პროტო-გერმანიკ. *wez, *wīz; ძვ. ინგლ. wé (თანამედრ. ინგლ. we); ძვ. ფრიზ. wī; ძვ. საქს. wī; ჰოლ. wij; ძვ. ზემ.-გერმ. wir (თანამედრ. გერმ. wir); ისლ. vér; დან., ნორვ., შვედ. vi ← ინდო-ევროპ. *weyóm; სანსკრ. vауám; ავესტ. vaēm;
ირიბი ფორმები წარმოებულია პროტო-გერმანიკ. ფუძისგან *uns; გოთ. uns, unsis; ძვ. ინგლ. ús (მიც., ბრალდ.), úsic, úsih (ბრალდ.) (თანამედრ. ინგლ. us); ძვ. საქს. ūs, unsik; ძვ. ზემ.-გერმ. uns, unsih (თანამედრ. გერმ. uns); ძვ. ისლ. oss; შვედ. oss ← ინდო-ევროპ. *ṇs-, *nas-; სანსკრ. nаs „ჩვენ“; ლათ. nōs „ჩვენ“; ძვ. სლავ. насъ (რუს. нас „ჩვენ“)
ნათ. ბრუნვის ფორმათა ეტიმოლოგია იხ. გოთ. unsar კუთვნ. ნაცვალსახ.]

weis- სახელ.- მათ. VI, 12; IX, 14; მარკ. IX, 28; X, 28; XIV, 58; XIV, 63; ლუკ. III, 14; IX, 13; IX, 43; XVIII, 28; იოან. VI, 42; VI, 69 და ა.შ.
unsara - ნათ.- მარკ. IX, 22; რომ. XIV, 12; ეფეს. IV, 7
unsis - მიც., ბრალდ. - მათ. VIII, 25; VIII, 29; XXVI, 68; XXVII, 4; მარკ. V, 12; VI, 3; IX, 5; IX, 22; IX, 38; X, 4; XII, 19 და ა.შ.
uns - მიც., ბრალდ. - მათ. VI, 11; VI, 12; VI, 13; VIII, 29; VIII, 31; მარკ. I, 24; ლუკ. I, 1; II, 48; IV, 34; IX, 13; XVII, 5; XX, 14 და ა.შ.
weizuþ-þan = weis + -uh ნაწილ. (იხ. -uh) + þan (იხ. þan ზმნზ.) - კორ. I, IV, 10

3.1. პირის ნაცვალსახელები

პირველი პირის ნაცვალსახელები
	მხოლობითი	მრავლობითი	ორობითი
სახელობითი	ik	weis	wit
ნათესაობითი	meina	unsara	ugkara
მიცემითი	mis	unsis, uns	ugkis
ბრალდებითი	mik	uns, unsis	ugkis

მეორე პირის ნაცვალსახელები
	მხოლობითი	მრავლობითი	ორობითი
სახელობითი	þu	jus	jut
ნათესაობითი	þeina	izwara	igqara
მიცემითი	þus	izwis	igqis
ბრალდებითი	þuk	izwis	igqis

მესამე პირის ნაცვალსახელები
მხოლობითი რიცხვი
	მამრობითი	საშუალი	მდედრობითი
სახელობითი	is	ita	si
ნათესაობითი	is	is	izos
მიცემითი	imma	imma	izai
ბრალდებითი	ina	ita	ija
მრავლობითი რიცხვი
	მამრობითი	საშუალი	მდედრობითი
სახელობითი	eis	ija	ijos
ნათესაობითი	ize	ize	izo
მიცემითი	im	im	im
ბრალდებითი	ins	ija	ijos