afar

[← პროტო-გერმანიკ. ძვ. ისლ. afar ზმნზ. „ძალიან“; ძვ. ზემ.-გერმ. afar, afur, abur ზმნზ., კავშ. „მაგრამ, თუმცა; კვლავ, ისევ“ (თანამედრ. გერმ. aber) ← ინდო-ევროპ. *apero- სანსკრ. ápara- „შემდგომი; უფრო გვიანდელი“; ავესტ. aparō „შემდგომი“]

afar - მათ. VIII, 1; VIII, 22; IX, 9; IX, 19, IX, 27; X, 38; XXVI, 2; XXVI, 73; XXVII, 53; XXVII, 55; XXVII, 62; XXVII, 63 და ა.შ.
afaruh = afar + -uh - მათ. VIII, 5; ლუკ. I, 24; მარკ. XVI, 12; სკირნს. III, 8