მეტყველების ნაწილი: პირის ნაცვალსახელი
ჩვენ
ეტიმოლოგია
[თანამედრ. ინგლ. WEპროტო-გერმანიკ. *wez, wīz; გოთ. weis; ძვ. ფრიზ. wī; ძვ. საქს. wī; ჰოლ. wij; ძვ. ზემ.-გერმ. wir (თანამედრ. გერმ. wir); ისლ. vér; დან., ნორვ., შვედ. vi ← ინდო-ევროპ. *weyóm; სანსკრ. vауám; ავესტ. vaēm;
თანამედრ. ინგლ. OUR (გამოიყენება როგორც კუთვნ. ნაცვალსახ.); ძვ. ინგლ. úre, úser (ნათ.) (იხ. úre);
თანამედრ. ინგლ. US; ძვ. ინგლ. ús (მიც., ბრალდ.), ძვ. ინგლ. úsic, úsih (ბრალდ.); შდრ. ძვ. საქს. unsik; ძვ. ზემ.-გერმ. unsih;
ირიბი ფორმები წარმოებულია პროტო-გერმანიკ. ფუძისგან *uns; გოთ. uns, unsis; ძვ. ფრიზ. ūs; ძვ. საქს. ūs; ძვ. ზემ.-გერმ. uns; ძვ. ისლ. oss; შვედ. oss ← ინდო-ევროპ. *ṇs-, *nas-; სანსკრ. nаs „ჩვენ“; ლათ. nōs „ჩვენ“; ძვ. სლავ. насъ (რუს. нас „ჩვენ“)]
პარადიგმა

3.2. პირის ნაცვალსახელები

ანგლოსაქსურ პირის ნაცვალსახელთა ბრუნება
პირველი პირი
მხოლობითი ორობითი მრავლობითი
სახელობითი ic wit
ნათესაობითი mín uncer úser, úre
მიცემითი (მოქმედებითი) unc ús
ბრალდებითი mec, mé unc úsic, ús

ანგლოსაქსურ პირის ნაცვალსახელთა ბრუნება
მეორე პირი
მხოლობითი ორობითი მრავლობითი
სახელობითი þú ȝit ȝé
ნათესაობითი þín incer éower
მიცემითი (მოქმედებითი) þé inc éow
ბრალდებითი þec, þé incit, inc éowic, éow

ანგლოსაქსურ პირის ნაცვალსახელთა ბრუნება
მესამე პირი
მხოლობითი რიცხვი
მამრობითი მდედრობითი საშუალი
სახელობითი héo, hío hit
ნათესაობითი his hire, hyre, hiere his
მიცემითი (მოქმედებითი) him hire, hyre, hiere him
ბრალდებითი hine hý, hí, híe hit
მრავლობითი რიცხვი
სამივე სქესი
სახელობითი hý, hí, híe, héo
ნათესაობითი hyra, hira, hiera, heora
მიცემითი (მოქმედებითი) him, heom
ბრალდებითი hý, hí, híe, héo