ufar

მეტყველების ნაწილი: წინდებული
(მიც., ბრალდ.) 1. -ზე; რისამე, ვისიმე ზემოთ, რისამე, ვისიმე თავზე; 2. რისამე მეორე მხარეს; გაღმა, გადაღმა; ufar himinam ა) ცათა შინა; ბ) ზედს. მნიშვნ. ზეციერი
ეტიმოლოგია
[← პროტო-გერმანიკ. *uber; ძვ. ინგლ. ofer (თანამედრ. ინგლ. over); ძვ. ფრიზ. over; ძვ. საქს. obar, ober; ჰოლ. over; ძვ. ზემ.-გერმ. ubar, ubari, ubiri (თანამედრ. გერმ. über); ძვ. ისლ. yfer, yfir, ofar (თანამედრ. ისლ. yfir) ← ინდო-ევროპ. *uperi-; სანსკრ. upári; ავესტ. upairi; ძვ. ბერძ. ὑπέρ, ὔπερ; ლათ. super]
კონკორდანსი
ufar - მათ. VI, 14; VI, 26; VI, 32; X, 24; X, 37; XXVII, 45; ლუკ. I, 33; III, 13; IV, 39; VI, 40; IX, 1; XIX, 14; XIX, 17 და ა.შ.