naúh

[← პროტო-გერმანიკ. *nuhwe ← *nū, nu „ახლა“ + *-hwe „და; აგრეთვე“ (← ინდო-ევროპ. *-kʷe; შდრ. ლათ. -que); ძვ. ფრიზ. noch, nach; ძვ. საქს. noch; ჰოლ. nog; ძვ. ზემ.-გერმ. noh (თანამედრ. გერმ. noch)]

nauh - მათ. XXVII, 63; მარკ. IV, 40; VIII, 17; VIII, 21; XI, 2 და ა.შ.
jan-nauh = jah (იხ. jah კავშ.) + nauh - კორ. I, XV, 17