kniu

[← პროტო-გერმანიკ. *knewan; ძვ. ინგლ. cnéow, cnéo (თანამედრ. ინგლ. knee); ძვ. ფრიზ. knī, knē; ძვ. საქს. knio; ჰოლ. knie; ძვ. ზემ.-გერმ. knio, kniu (თანამედრ. გერმ. Knie); ძვ. ისლ. kné (თანამედრ. ისლ. kné, hné); დან. knæ; ნორვ. kne; შვედ. knä ← ინდო-ევროპ. *ġneu-, *ġenu-; სანსკრ. jānu-; ძვ. ბერძ. γόνυ; ლათ. genu]

kniwe - ნათ., მრ. რ. - რომ. XIV, 11
kniwam - მიც., მრ. რ. - მარკ. I, 40; ლუკ. V, 8
kniwa - ბრალდ., მრ. რ. - მარკ. XV, 19; ეფეს. III, 14

1.1.1. (b)

(-a- ფუძიანი ტიპის ქვეტიპი)

არსებითი სახელები, -wa- ფუძიანი, საშუალი სქესი kniu (მუხლი)
	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	kniu	kniwa
ნათესაობითი	kniwis	kniwē
მიცემითი	kniwa	kniwam
ბრალდებითი	kniu	kniwa