kara

[← პროტო-გერმანიკ. *karō; ძვ. ინგლ. cearu, caru (თანამედრ. ინგლ. care); ძვ. საქს. kara „ტირილი, გოდება; მწუხარება, დარდი“; ძვ. ზემ.-გერმ. kara „მწუხარება; სინანული“; ძვ. ისლ. kǫr „საწოლი, ავადმყოფის სარეცელი (თანამედრ. ისლ. kör) ← ინდო-ევროპ. *ġar-, *ġer- „ყვირილი“; შდრ. ძვ. ირლ. gairid „ყვირილი, ძახილი“]

kara - სახელ., ბრალდ., მხ. რ. - მათ. XXVII, 4; მარკ. IV, 38; XII, 14; იოან. XII, 6
kar-ist = kara + ist „არის“ - იოან. X, 13

1.1.2. (a)

არსებითი სახელები, -ō- ფუძიანი, მდედრობითი სქესი giba (საჩუქარი)
	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	giba	gibōs
ნათესაობითი	gibōs	gibō
მიცემითი	gibai	gibōm
ბრალდებითი	giba	gibōs

[-o-] ფუძიანი არსებითების ბრუნებისაგან არაფრით არ განსხვავდება ბრუნება -wa-ზე დამთავრებული რამდენიმე არსებითი სახელისა (frijaþwa (სიყვარული); triggwa (აღთქმა); „ერთგულება“; bandwa (ნიშანი); fijaþwa (მტრობა); ubizwa (ბჭე, პორტიკი); wulwa (ძარცვა, მიტაცება)), რომელსაც ზოგჯერ ცალკე გამოყოფენ, როგორც გოთურ არსებითთა ბრუნების [-o-] ფუძიანი ტიპის [-wo-] ფუძიან ქვეტიპს.