handus

[← პროტო-გერმანიკ. *handuz; ძვ. ინგლ. hand, hond (თანამედრ. ინგლ. hand); ძვ. ფრიზ. hand, hond; ძვ. საქს. hand „ხელი; მხარე“; ჰოლ. hand; ძვ. ზემ.-გერმ. hant (თანამედრ. გერმ. Hand); ძვ. ისლ. hǫnd (თანამედრ. ისლ. hönd)]

handus - სახელ., მხ. რ. - მათ. V, 30; მარკ. III, 5; IX, 43; ლუკ. I, 66; VI, 6; VI, 10; კორ. I, XII, 15
handau - მიც., მხ. რ. - მათ. VIII, 15; მარკ. V, 41; VII, 32; IX, 27; ლუკ. I, 71; I, 74 და ა.შ.
handu - ბრალდ., მხ. რ. - მათ. VIII, 3; IX, 18; IX, 25; მარკ. I, 31; I, 41; III, 1; III, 3; III, 5 და ა.შ.
handiwe - ნათ., მრ. რ. - ტიმ. I, IV, 14; ტიმ. II, I, 6
handum - მიც., მრ. რ. - მარკ. VII, 2; VII, 5; ლუკ. IV, 11; VI, 1; იოან. X, 39; ეფეს. IV, 28; თესალ. I, IV, 11
handuns - ბრალდ., მრ. რ. - მარკ. V, 23; VI, 2; VI, 5; VII, 3; VIII, 23; VIII, 25; IX, 31; IX, 43 და ა.შ.

1.1.4. (a)

არსებითი სახელები, -u- ფუძიანი, მამრობითი სქესი sunus (ვაჟი, ვაჟიშვილი)
	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	sunus	sunjus
ნათესაობითი	sunaus	suniwē
მიცემითი	sunau	sunum
ბრალდებითი	sunu	sununs
წოდებითი	sunu

არსებითი სახელები, -u- ფუძიანი, მდედრობითი სქესი handus (ხელი)
	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	handus	handjus
ნათესაობითი	handaus	handiwē
მიცემითი	handau	handum
ბრალდებითი	handu	handuns

არსებითი სახელები, -u- ფუძიანი, საშუალი სქესი faihu (ქონება, ფული)
	მხოლობითი
სახელობითი	faíhu
ნათესაობითი	faíhaus
მიცემითი	faíhau
ბრალდებითი	faíhu