fimftaíhun

[← fimf რიცხვ. სახ. + taíhun რიცხვ. სახ.; ძვ. ინგლ. fíftíene, -týne, -téne (თანამედრ. ინგლ. fifteen); ძვ. ფრიზ. fīftēne, -tīne; ძვ. საქს. fīftehan; ჰოლ. vijftien; ძვ. ზემ.-გერმ. fimfzehan (თანამედრ. გერმ. fünfzehn); ისლ. fimmtán; შვედ. femton]

fimftaihunim - მიც., მრ. რ. - იოან. XI, 18