faran

[← პროტო-გერმანიკ. *faran; ძვ. ინგლ. faran (თანამედრ. ინგლ. fare არქ.); ძვ. ფრიზ. fara; ძვ. საქს. faran; ჰოლ. varen; ძვ. ზემ.-გერმ. faran (თანამედრ. გერმ. fahren); ისლ. fara ← ინდო-ევროპ. *per-, *por-; შდრ. სანსკრ. píparti „გადატანა, მიტანა“; ძვ. ბერძ. πείρω „გახვრეტა“; ლათ. portāre „ტარება; გადატანა“; ძვ. სლავ. перѫтъ „ფრენა; გაფრენა“ (რუს. переть); ძვ. რუს. пором „ბორანი“]

faraiþ - 2 პირ., მრ. რ., აწმყ., ოპტატ. - ლუკ. X, 7

4.1.2. (a)

VI რიგი	ინფინიტივი	პრეტერიტი მხ. რ.	პრეტერიტი მრ. რ.	მიმღეობა II
	ნორმალური საფეხური	დაგრძელების საფეხური	დაგრძელების საფეხური	ნორმალური საფეხური
	-ă-	-ō-	-ō-	-ă-
სვლა, სიარული; მოგზაურობა	faran	fōr	fōrum	farans
დარტყმა	slahan	slōh	slōhum	slahans

ძლიერი ზმნების უღლების სრული პარადიგმების გასაცნობად იხილეთ ძლიერი ზმნების უღლება