auk

[← პროტო-გერმანიკ. *auke; ძვ. ინგლ. éac ზმნზ., კავშ. „აგრეთვე; ასევე; გარდა ამისა; და; -თან“ (თანამედრ. ინგლ. eke ზმნზ., არქ.); ძვ. ფრიზ. āk კავშ. „აგრეთვე; და“; ძვ. საქს. ōk ზმნზ., კავშ. „აგრეთვე; თუმცა; მაგრამ; და“; ჰოლ. ook კავშ. „აგრეთვე; და“ ძვ. ზემ.-გერმ. ouh კავშ. „აგრეთვე; მაგრამ; და“ (თანამედრ. გერმ. auch); ძვ. ისლ. auk ზმნზ. „აგრეთვე; გარდა ამისა“ ← ინდო-ევროპ. *aueġ-; სანსკრ. áva „ძირს; შორს; განზე“; ავესტ. ava „ძირს; შორს“; ძვ. ბერძ. αὖ ნაწილ. „კვლავ; შემდეგ“; ლათ. au- პრეფ.; ძვ. სლავ. у- პრეფ. (რუს. у-)]

auk - მათ. V, 18; V, 20, V, 29; V, 30; V, 46; VI, 7; VI, 8; VI, 16; VI, 21; VI, 32 და ა.შ.