ō²

მეტყველების ნაწილი: შორისდებული
ო! ოჰ! (გაოცების, აღშფოთების და ა.შ. გამომხატველი შეძახილი); o kuni ungalaubjando! ო, ურწმუნო მოდგმავ!
ეტიმოლოგია
[შდრ. ძვ. ინგლ. ó (თანამედრ. ინგლ. o); ძვ. ფრიზ. o; ძვ. საქს. ō; ჰოლ. o; ძვ. ზემ.-გერმ. ō (თანამედრ. გერმ. o); ძვ. ისლ. ó (თანამედრ. ისლ. ó); ძვ. ბერძ. ὤ; ლათ. ō, ōh; ძვ. სლავ. о (რუს. о) და ა.შ.
კონკორდანსი
o - მარკ. IX, 19; XV, 29; ლუკ. IX, 41; რომ. XI, 33; გალატ. III, 1