þiubjō

მეტყველების ნაწილი: ზმნიზედა
საიდუმლოდ, ფარულად
ეტიმოლოგია
[← *þiubjis ზედს. „საიდუმლო, ფარული; ქურდული“ + -ō სუფ. (← þiufs, þiubs „ქურდი“)]
კონკორდანსი
þiubjo - იოან. XI, 28; XVIII, 20