þiubjō

მეტყველების ნაწილი: ზმნიზედა

საიდუმლოდ, ფარულად

ეტიმოლოგია

[← *þiubjis ზედს. „საიდუმლო, ფარული; ქურდული“ + -ō სუფ. (← þiufs, þiubs „ქურდი“)]

კონკორდანსი

þiubjo - იოან. XI, 28; XVIII, 20