þū

მეტყველების ნაწილი: პირის ნაცვალსახელი
შენ
ეტიმოლოგია
[← პროტო-გერმანიკ. *þū; ძვ. ინგლ. þú, ðú (თანამედრ. ინგლ. thou არქ.); ფრიზ. thū; ძვ. საქს. thū; ძვ. ზემ.-გერმ. dū (თანამედრ. გერმ. du); ისლ. þú; დან., ნორვ., შვედ. du ← ინდო-ევროპ. *tu-, *tū- „შენ“; სანსკრ. tū-, tv-ám; ავესტ. tū-; ძვ. ბერძ. σύ; ლათ. tū; ძვ. ირლ. tú; ძვ. პრუს. tu, tou; ლიტვ. tù; ლატვ. tu ძვ. სლავ. ты (რუს. ты)]
კონკორდანსი
þu - სახელ.- მათ. VI, 6; VI, 9; VI, 17; XI, 23; XXVI, 69; XXVI, 73; XXVII, 4; XXVII, 12; მარკ. I, 11; I, 24 და ა.შ.
þeina - ნათ.- მათ. VI, 13; კორ. I, XII, 21; კორ. II, VI, 2; ფილიმ. I, 20
þus - მიც. - მათ. V, 26; V, 29; V, 30; V, 40; V, 42; VI, 2; VI, 4; VI, 6; VI, 18; VI, 23; VIII, 13; VIII, 29 და ა.შ.
þuk - ბრალდ.- მათ. V, 23; V, 25; V, 29; V, 30; V, 39; V, 41; V, 42; VI, 3; VIII, 4; VIII, 19 და ა.შ.
jaþ-þuk = jah + þuk - ფილიმ. I, 19
პარადიგმა

3.1. პირის ნაცვალსახელები

პირველი პირის ნაცვალსახელები
მხოლობითი მრავლობითი ორობითი
სახელობითი ik weis wit
ნათესაობითი meina unsara ugkara
მიცემითი mis unsis, uns ugkis
ბრალდებითი mik uns, unsis ugkis

მეორე პირის ნაცვალსახელები
მხოლობითი მრავლობითი ორობითი
სახელობითი þu jus jut
ნათესაობითი þeina izwara igqara
მიცემითი þus izwis igqis
ბრალდებითი þuk izwis igqis

მესამე პირის ნაცვალსახელები
მხოლობითი რიცხვი
მამრობითი საშუალი მდედრობითი
სახელობითი is ita si
ნათესაობითი is is izos
მიცემითი imma imma izai
ბრალდებითი ina ita ija
მრავლობითი რიცხვი
მამრობითი საშუალი მდედრობითი
სახელობითი eis ija ijos
ნათესაობითი ize ize izo
მიცემითი im im im
ბრალდებითი ins ija ijos