მეტყველების ნაწილი: ზმნა
ზმნის ტიპი: სუსტი ზმნა (2)
1. სადმე ცხოვრება (ცხოვრობს), ბინადრობა; 2. დარჩენა (დარჩება), ამა თუ იმ მდგომარეობაში ყოფნა; არსებობა; 3. ამა თუ იმ ჩვევის / ჩვეულების ქონა (აქვს), რისამე ჩვევად ქონა / ხშირად კეთება
ეტიმოლოგია
[თანამედრ. ინგლ. WONE არქ. (შდრ. თანამედრ. ინგლ. WONT ზედს. „რაიმეს შეჩვეული / მიჩვეული“← ძვ. ინგლ. ȝewunod – ზმნ. wunian-ის მიმღ. II) ← პროტო-გერმანიკ. *wunēn ; გოთ. *wunan (დადასტურებულია მიმღ. I -ის ფორმა un-wunands „შეწუხებული, შეშფოთებული“); ძვ. ფრიზ. wunia, wonia; ძვ. საქს. wonon, wunon; ჰოლ. wonen; ძვ. ზემ.-გერმ. wonēn (თანამედრ. გერმ. wohnen „ცხოვრება“; gewöhnen „მიჩვევა“); ისლ. una „ცხოვრება; დარჩენა“]
პარადიგმა
4.2.2. - მე-2 კლასის სუსტი ზმნები
სუსტი ზმნების მეორე კლასი გამოირჩევა გერმანიკული სუფიქსით *-ō-, რომელიც ანგლოსაქსურში შენარჩუნებულია მოკლე ხმოვან -o-ს სახით ნამყო დროის სუფიქსში: macode (გააკეთა); lufode (უყვარდა) და ა.შ.
| II კლასი | ინფინიტივი | ნამყო დრო მხ. რ. |
| ყურება, შეხედვა | lócian, lóciȝan | lócode |
| სიყვარული | lufian | lufode |
იხილეთ ზმნის პარადიგმები
