მეტყველების ნაწილი: ზმნა
ზმნის ტიპი: ძლიერი ზმნა (6)
(ნამყ. stód; მიმღ. II standen) 1. დგომა (დგას); დადგომა; 2. ამა თუ იმ მდგომარეობაში ყოფნა (არის), დარჩენა (აგრ. stondan)
ეტიმოლოგია
[თანამედრ. ინგლ. STAND ← პროტო-გერმანიკ. *standan; გოთ. standan; ძვ. ფრიზ. standa, stonda; ძვ. საქს. standan; ძვ. ზემ.-გერმ. stantan; ძვ. ისლ. standa (თანამედრ. ისლ. standa)]
პარადიგმა
4.1.6. - VI კლასი
მეექვსე კლასი ხასიათდებოდა პროტო-გერმანიკ. მონაცვლეობით ă – ō – ō– ă [<ინდო-ევროპ. რაოდენობრივი აბლაუტისგან ŏ – ō – ō – ŏ].
ეს ხმოვანმონაცვლეობა ანგლოსაქსურში (ფუძის ხმოვნის გარემოცვიდან გამომდინარე) შემდეგნაირად აისახება:
| VI კლასი | ინფინიტივი | ნამყო დრო მხ. რ. | ნამყო დრო მრ. რ. | მიმღეობა II |
| რხევა; რყევა | scacan, sceacan | scóc, scéac | scócon, scéacon | scacen |
| აწევა | hebban | hóf | hóf | hafen, hæfen |
| დარტყმა; ცემა | sléan | slóȝ, slóh | slóȝon | slæȝen |
| დგომა | standan, stondan | stód | stódon | standen, stonden |
იხილეთ ზმნის პარადიგმები
