მეტყველების ნაწილი: რიცხვითი სახელი
ხუთი
ეტიმოლოგია
[თანამედრ. ინგლ. FIVE ← პროტო-გერმანიკ. *fimfe, *femfe; გოთ. fimf; ძვ. ფრიზ. fīf; ძვ. საქს. fīf; ჰოლ. vijf; ძვ. ზემ.-გერმ. fimf (თანამედრ. გერმ. fünf); ისლ. fimm; შვედ. fem ← ინდო-ევროპ. *penkṷe-; სანსკრ. pañca; ავესტ. panča; ძვ. ბერძ. πέντε; ლათ. quīnque; ძვ. ირლ. cóic; ლიტვ. penkì; ძვ. სლავ. пѩть (რუს. пять)]
