მეტყველების ნაწილი: ზმნა
ზმნის ტიპი: სუსტი ზმნა (1)
1. რისამე დაძახება (დაუძახებს), წოდება, დარქმევა; 2. სახელით მიმართვა (მიმართავს), დაძახება; 3. მოწვევა (მოიწვევს), გამოძახება, მოხმობა (აგრ. cýȝan, cíȝan, céȝan)
ეტიმოლოგია
[← პროტო-გერმანიკ. *kaujan ← *kau-; ძვ. საქს. kūmian „ტირილი; გოდება“; ძვ. ზემ.-გერმ. kūma არსებ. „ტირილი; გოდება“; kūmōn ზმნ. „ტირილი; ჩივილი“; gi-kewen ზმნ. „დაძახება“ ← ინდო-ევროპ. *gou-; სანსკრ. jógū- „შექება“; ძვ. ბერძ. γοάω „ტირილი; გოდება“; რუს. говор არსებ. „ლაპარაკი“; говорить ზმნ. „ლაპარაკი“]
პარადიგმა
4.2.1. (a)
(ა) ფუძის მოკლემარცვლიანი ვარიანტი
| I კლასი | ინფინიტივი | ნამყო დრო მხ. რ. |
| ხვნა, მოხვნა | erian | erede |
| გაკეთება; ჩადენა | fremman | fremede |
(ბ) ფუძის გრძელმარცვლიანი ვარიანტი
| I კლასი | ინფინიტივი | ნამყო დრო მხ. რ. |
| კვება, ჭმევა | fédan | fédde |
| შენახვა; დაცვა | cépan | cépte |
| გაგზავნა | sendan | sende |
იხილეთ ზმნის პარადიგმები
