þú

მეტყველების ნაწილი: პირის ნაცვალსახელი
შენ (აგრ. ðú)
ეტიმოლოგია
[თანამედრ. ინგლ. არქ. THOUპროტო-გერმანიკ. *þū-; გოთ. þū; ძვ. ფრიზ. thū; ძვ. საქს. thū; ძვ. ზემ.-გერმ. dū (თანამედრ. გერმ. du); ისლ. þú; შვედ. du ← ინდო-ევროპ. *tu-, *tū- „შენ“; სანსკრ. tū-, tv-ám; ავესტ. tū-; ძვ. ბერძ. σύ; ლათ. tū; ძვ. ირლ. tú; ძვ. პრუს. tu, tou; ლიტვ. tù; ლატვ. tu; ძვ. სლავ. ты (რუს. ты)
თანამედრ. ინგლ. არქ. THEEსაშ. ინგლ. þe, þee, thee, the ← ძვ. ინგლ. ðé, þé (მიც., ბრალდ.)
თანამედრ. ინგლ. არქ. THY, THINE (გამოიყენება როგორც კუთვნ. ნაცვალსახ.) ← საშ. ინგლ. þin, þyn, þy, þi, thi, thyn; ← ძვ. ინგლ. þín (ნათ.); გოთ. þeina; ძვ. ფრიზ. thin; ძვ. საქს. thin; ძვ. ზემ.-გერმ. dīn (თანამედრ. გერმ. dein); ისლ. þín; შვედ. din „შენი“
þec (ბრალდ.); გოთ. þuk; ძვ. საქს. thic; ძვ. ზემ.-გერმ. dih (თანამედრ. გერმ. dich); ძვ. ისლ. þik (თანამედრ. ისლ. þig); შვედ. dig (ობიექტური ბრუნვა)]
პარადიგმა

3.2. პირის ნაცვალსახელები

ანგლოსაქსურ პირის ნაცვალსახელთა ბრუნება
პირველი პირი
მხოლობითი ორობითი მრავლობითი
სახელობითი ic wit
ნათესაობითი mín uncer úser, úre
მიცემითი (მოქმედებითი) unc ús
ბრალდებითი mec, mé unc úsic, ús

ანგლოსაქსურ პირის ნაცვალსახელთა ბრუნება
მეორე პირი
მხოლობითი ორობითი მრავლობითი
სახელობითი þú ȝit ȝé
ნათესაობითი þín incer éower
მიცემითი (მოქმედებითი) þé inc éow
ბრალდებითი þec, þé incit, inc éowic, éow

ანგლოსაქსურ პირის ნაცვალსახელთა ბრუნება
მესამე პირი
მხოლობითი რიცხვი
მამრობითი მდედრობითი საშუალი
სახელობითი héo, hío hit
ნათესაობითი his hire, hyre, hiere his
მიცემითი (მოქმედებითი) him hire, hyre, hiere him
ბრალდებითი hine hý, hí, híe hit
მრავლობითი რიცხვი
სამივე სქესი
სახელობითი hý, hí, híe, héo
ნათესაობითი hyra, hira, hiera, heora
მიცემითი (მოქმედებითი) him, heom
ბრალდებითი hý, hí, híe, héo