þanuh

Part of speech: conjunction, adverb
1. then, afterwards; 2. then, at that time; þanuh þan when
Etymology
[← þan adv + -uh part]
Concordance
þanuh - Matth. VIII, 26; IX, 2; IX, 6; IX, 14; IX, 25; IX, 29; IX, 32; IX, 37; XI, 20; XXV, 41; XXV, 44 etc
þanuþ-þan = þanuh + þan (vid þan adv) - Cor. I, XV, 28; XV, 54